Ilios - Pan słonecznej Tarczy i największy wojownik spośród Sześciu. To on sprawia, że słońce wędruje po niebie. On też broni owej złotej tarczy przed demonami i upiorami, czyhającymi na nią, gdy wędruje przez podziemia. Tylko dzięki jego bohaterskiej walce, każdego dnia wschodzi ono znów o świcie. Jego heroiczne poświęcenie stanowi przykład dla każdego wojownika. Stanowi wzór idealnego obrońcy, własną piersią chroniącego słabych i bezbronnych.
Przedstawienie i charakter[]
Ilios ukazywany jest na ogół jako młody, złotowłosy mężczyzna, w pełnej zbroi, z okrągłą, lśniącą tarczą w jednej dłoni (często utożsamianą ze słońcem) i włócznią bądź sztandarem (rzadziej mieczem) w drugiej. Nieraz przedstawiany jest w postaci rycerza idealnego, ratującego kobiety i dzieci. Rzadziej w postaci próżnego wojownika, chełpiącego się swym bohaterstwem.
Jest bóstwem dumnym i pewnym siebie. Wrażliwym na komplementy, próżnym i upartym. Niełatwo jest go poważnie rozgniewać, jeśli jednak popadnie się w jego niełaskę, bardzo ciężko uzyskać przebaczenie. Bowiem jest on patronem nie tylko tych, którzy chronią słabszych, lecz także i tych, którym jedyne co pozostało, to zemsta za tych, których mieli chronić.
Wyznawcy i ośrodki kultu[]
Ilios czczony jest przede wszystkim przez Dolońską szlachtę. To jemu rycerze Cesarstwa ślubują bronić słabszych i służyć sprawiedliwości. Modlą się do niego również wszyscy ci, który takowej obrony potrzebują. Znane są legendy o rycerzach, którzy otrzymali wezwanie od swego Pana, gdyż usłyszał on błagalne modły uciśnionych.
Także wielu inkwizytorów stawia Iliosa przed pozostałymi Sześcioma, jako tego, który swym świętym ogniem wypala wszelkie herezje. Co ciekawe, Ilios jest również wyznawany jako patron nauczycieli - wszak edukacja także jest formą poświęcenia w imię słabych i bezbronnych.
Główne ośrodki kultu Iliosa znaleźć można na ziemiach dawnego księstwa Aram - nic w tym dziwnego, jeśli wziąć pod uwagę, że od stuleci ziemie te stanowią pierwszą linię obrony przed dzikimi ludami zza gór. Ważnym centrum jego wyznania są także ziemie księstw Oloron i Iniburg, gdzie areny turniejowe i poświęcone Iliosowi świątynie nieraz są jednym i tym samym budynkiem. Również i na północy Cesarstwa, wśród dziesiątek drobnych, poukrywanych w dolinach księstewek, częstym widokiem są poświęcone mu kaplice lub wędrujący ku jego chwale błędni rycerze.