Kalendarium

Współcześni nam historycy zwykli dzielić historię świata na cztery główne okresy:

• Pierwszy z okresów, zwany Dawnymi Dniami, dotyczy czasów przed przybyciem Dolończyków zza morza (oznaczane na ogół jako p.p.d. - przed przybyciem Dolończyków). Większość wydarzeń z tamtych czasów pochodzi z ustnych przekazów elfickich. Ciężko odróżnić w nich zatem historyczne fakty od mitów i baśni.
• Kolejnym okresem jest Era Kapitanów - trwający pół wieku okres pieśni i legend, opisujących podboje pierwszych Dolończyków na kontynencie.
• Wraz ze śmiercią ostatniego z oryginalnych Kapitanów, rozpoczyna się trwająca dwa wieki Era Królestw, podczas której świat podzielony jest na wiele drobnych państw, walczących między sobą o wpływy.
• Po ich zjednoczeniu następuje Era Cesarstwa Dolońskiego, którą zwykło się dzielić dodatkowo na czasy panowania kolejnych dwóch dynastii cesarskich: Dolonidów i Olorytów. Era Cesarstwa Dolońskiego trwa do dziś...

Bardziej szczegółowe kalendarium, z pełnym opisem wszystkich wydarzeń, znajduje się tutaj.

Szczegółowy opis historii z punktu widzenia danego ludu, czy też państwa, znaleźć można zaś w artykułach o nich, znajdujących się w krainach tego świata - wszak mieszkaniec lodowego Fornholdu nie będzie znał dobrze historii jakiegoś odległego, egzotycznego Hammaru! Wystarczy mu jego własna ojczyzna...

Dawne Dni

~3000 p.p.d. – Elfy tworzą państwo Melamar na nizinach na południe od rzeki Berion.

2342 p.p.d. – Przybyłe z dalekiego zachodu krasnoludy zdobywają górę Kjerag, gdzie zakładają swe królestwo.

~1800 – 1735 p.p.d. – Walki sojuszu elfów i krasnoludów z potworami ze Svargardu.

Domniemany zasięg lodowca oraz prawdopodobne kolebki niektórych rozumnych ras (przed 4000 p.p.d.)

1493 p.p.d. – Melamar odstępuje ziemie na północ od rzeki Berion nowoprzybyłej rasie – ludziom (tzw. Ludy Ziemi).

1124-1091 p.p.d. – Eksodus rasy niziołków na północ, ku dolinie Nivelle. Przyczyna nagłego zjałowienia ich leżącej daleko na południu ojczyzny pozostaje nieznana.

~750-721 p.p.d. – Najazdy nowej, przybyłej z zachodu grupy etnicznej ludzi, tzw. Ludów Słońca. Odparcie ich przez chwilowo zjednoczone Ludy Ziemi.

689-680 p.p.d. – Wojna krasnoludów z Ludami Słońca.

~400 p.p.d. – Powstają pierwsze ludzkie osady w leżącym daleko na południu Hammarze.

256 p.p.d. – Najazd Ludów Ziemi na tereny Melamaru.

Kontynent Nelramaru tuż przed przybyciem Dolończyków (przed rokiem 0 )

219 p.p.d. – Odwet Melamaru. Zrównawszy z ziemią większość ludzkich grodów, elficki król Faeron zyskuje przydomek „Płomienny”.

85 p.p.d. – Elfickie kapłanki wysyłają na północ misje religijne i cywilizacyjne. Narasta stopniowo konflikt między nimi, a Faeronem, którego główną osią staje się stosunek do rasy ludzkiej.

Era Kapitanów (0 - 55)

Podboje Ludów Morza - szlaki wypraw Kapitanów

0-15 – Przybycie zza oceanu Ludów Morza. Formowanie się pierwszych ich państewek: Dolonii, Bergardu, Kerandos, Callain, Odne oraz Aram. Szybka ich ekspansja na zachód, kosztem prymitywnych Ludów Ziemi i elfów z Melamaru.

27 – 32 – Pierwsza wielka wojna ludzi z elfami: oddanie przez elfickie kapłanki Dolończykom klasztoru Gevennien. Po tym wydarzeniu wśród elfów dochodzi do rozłamu i bratobójczych walk.

44 – Powstanie elfickiego państwa Aenion, założonego przez wygnane elfickie kapłanki.

Świat u progu Ery Królestw (rok 55)

50 – 53 – Druga wojna ludzi z elfami: elfy z Melamaru zostają odparte przez sprzymierzone siły Ludów Morza i Aenionu.

54 – Utworzenie ludzko-elfickiego księstwa Gevennien, włączenie ziem hobbickich do Dolonii.

Era Królestw (55 - 225)

75-80 – Pierwsza wojna dolońsko-bergardzka, zakończona miażdżącym zwycięstwem Bergardu. Dolonia pogrąża się w kryzysie.

Świat w czasie III wojny ludzi z elfami (93-94)

87-91 – Wrzosowa Konfederacja w Bergardzie – bunt możnych przeciw despotycznej monarchii zostaje krwawo stłumiony.

90-92 – Najazd elfów z Melamaru na Aenion, masakra kapłanek w Tarminas zwana Drugim Bratobójstwem.

93-94 – Trzecia wojna ludzi z elfami: królestwo Kerandos pomaga kapłankom z Aenionu. Zniszczenie stolicy Melamaru – miasta Alqualonde – zwane Trzecim Bratobójstwem, lub Wielkim Odwetem.

Najazdy Ludów Ziemi i rozwój królestw Ludów Morza (113-167)

96 – Pokonane przez Kerandos i Aenion elfy z Melamaru atakują z zaskoczenia krasnoludzkie królestwo Kjeragheim.

100 – Utworzenie elfickiego królestwa Naroth w odebranych krasnoludom korytarzach. Rzesze krasnoludzkich uchodźców uciekają na północ, wielu osiedla się we Wrotach Aram.

113-115 – Najazd Ludów Ziemi pod wodzą Zamona Groźnego na ziemie Odne, odparty ostatecznie przez tzw. „Trójsojusz” Dolonii, Odne i Aramu.

124-126 – Druga wojna dolońsko-bergardzka, zakończona niespodziewanym zwycięstwem Dolonii i jej sojuszników.

Rozpad królestwa Bergardu w wyniku Kryzysu Demiliańskiego (176-179)

133 – Śmierć Zamona Groźnego, założone przez niego państwo rozpada się na pomniejsze twory. W ciągu następnego stulecia większość z nich zostanie wchłoniętych przez Dolonię.

159 – Odkrycie przez kerandyjskiego żeglarza Vasco av Gadeza Wysp Zielonych.

167 – Najazd Ludów Ziemi zjednoczonych przez druidkę Ragnell pustoszy księstwa Mevilian i Demilian i dociera aż pod mury Bergardu.

173 – Ustanowienie kolonialnego Wicekrólestwa Kerandos na Wyspach Zielonych.

Świat w czasie Wiecu Pięcioletniego (220-225)

176-179 – Kryzys Demiliański – konflikt władców Bergardu z podległymi im wasalami, zakończony interwencją Dolonii i rozpadem Bergardu, którego znaczna część zostaje zhołdowana dolońskiemu królowi.

206-210 – Konflikt między Kerandos a Gevennien o dostęp do morza – mimo wsparcia Dolonii dla Gevennien, to Kerandos staje się dominującą morską potęgą.

216 – Napady Ludów Słońca na Księstwo na Przełęczach, książę Aram występuje z Trójsojuszu.

220-225 – Wiec Pięcioletni w Trymoncie, w wyniku którego podpisana zostaje Srebrna Bulla – dokument, inicjujący przekształcenie Trójsojuszu w Cesarstwo.

Era Cesarstwa Dolońskiego – Dynastia Dolonidów (225 - 421)

256 – Powstanie kolonistów na Wyspach Zielonych pod wodzą Ostohera „Smoka”.

Pierwszy wiek istnienia Cesarstwa - najważniejsze powstania, wojny i najazdy (225-324)

270 – Na Zielonych Wyspach padają ostatnie twierdze wierne Kerandos, w tym samym roku samozwańczy król-żeglarz Ostoher ginie z rąk tubylców. Koniec Wicekrólestwa.

283-284 – Nieudana, samowolna próba napaści na księstwo Aram przez podległego Cesarstwu księcia Egila av Oloron.

290 – Niespodziewany najazd Ludów Ziemi  na Cesarstwo doprowadza do zdobycia i zniszczenia Trymontu.

292 – Zjazd w Ererin, utworzenie stałej, cesarskiej armii.

298-302 – Powstanie „petuńczyków” – rozpoczęty zamachem na cesarza bunt hobbitów, który ostatecznie zostaje stłumiony przez wojska pod wodzą Egberta Verbutta, który za ów czyn zostaje nobilitowany oraz przejmuje hobbickie ziemie pod swą władzę.

320-322 – Najazd Ludów Słońca na księstwo Aram. Cesarz doloński ignoruje prośby o pomoc sąsiedniego państwa, lecz wielu możnych z Cesarstwa samowolnie pomaga sąsiedniemu księstwu w odparciu napastników.

323 – Zamach stanu w Dolonii, cesarz zostaje obalony przez własnego brata, który zasiada na tronie.

324 – Księstwo Aram zostaje włączone do Cesarstwa.

Kryzys Cesarstwa po klęsce na Polach Iliryjskich i późniejsze walki o wpływy między Cesarzem, a Regentem (342-410)

342 – Kryzys gospodarczy w Cesarstwie skłania cesarza do dokonania inwazji na szybko bogacący się Demilian. Niespodziewana masakra wojsk i elit cesarskich w bitwie na polach iliryjskich.

342-346 – Okres chaosu i bezkrólewia w Dolonii, zakończony koronacją młodocianego Tytusa oraz ustawieniem tytułu Regenta dla księcia-elektora av Gevennien.

375 – Bunty ludności w Dolonii, wywołane budową floty cesarskiej oraz antykapłańską polityką nowego cesarza - Lucjusza. Są one dodatkowo podsycane przez gevennienskich Regentów, walczących o zachowanie wpływów.

380-381 – Kerandos napada Cesarstwo zdobywając Dolonię i niewoląc cesarza Lucjusza. Zostaje jednak pokonane, gdy na pomoc monarsze przybywa armia pod wodzą księcia av Bergard. W wyniku kontrataku cesarstwa, Kerandos zostaje zdobyte i doszczętnie spustoszone.

Wojna domowa w Cesarstwie (410-416)

385 – Tzw. Rada Dolońska – władza centralizuje się wokół osoby cesarza Artusa II, zaś Trymont staje się ośrodkiem równie ważnym, co Dolonia.

394-410 – Seria reform konfliktuje dążącego do władzy absolutnej cesarza z możnymi. Cesarstwo pogrąża się w wewnętrznych sporach.

410-416 – Wybucha krwawa wojna domowa w Cesarstwie. W jej wyniku wiele rodów zostaje wybitych (w tym ród cesarski av Dolonia oraz ród elektorski av Callain).

Cesarstwo po zakończeniu wojny domowej i reformach Rady Sześciorga (417-421)

416-421 - Rada Sześciorga w Trymoncie – reforma Cesarstwa, w miejsce wygasłej dynastii av Dolonia wchodzi ród av Oloron.

Era Cesarstwa Dolońskiego – Dynastia Olorytów (421 - ...)

424 – Za Suchymi Ziemiami, na terenach Ludów Słońca zaczyna formować się teokratyczne państwo Sumyr.

465-466 – Pojawienie się samozwańczego dziedzica wygasłego rodu Callain wywołuje konflikt o owe tzw. Ziemie Ruin.

Ekspansja Sumyru (405-526)

473-474 – Wielki najazd Sumyru na Cesarstwo. Elektorskie księstwo Aram zdradza i opowiada się po stronie agresorów. Gdy nasyceni łupami Sumyryjczycy wracają do ojczyzny, zdradziecki książę zmuszony zostaje także uciec na zachód. Nowym elektorem w miejsce rodu av Aram zostaje ród av Verbutt.

480-490 – Utworzenie uniwersytetu magicznego w Ererin.

491 – Kolejni władcy Sumyru zaczynają mianować się nieśmiertelnymi wcieleniami boga-słońca Athara.

493 – Cesarstwo wprowadza embargo na coraz liczniej importowane z Wysp Zielonych, uzależniające zioła. W związku z embargiem, na morzu zaczyna stopniowo kwitnąć przemyt i piractwo.

502 – Po niejasnych okolicznościach śmierci pierwszego rektora uniwersytetu w Ererin wielu magów zaczyna czcić go jako boga. Na terenie Cesarstwa powstaje tzw „Kult Siódmego”.

508 – Przemianowanie paladyńskiego Zakonu Sześciu na Inkwizycję, w celu zwalczania heretyckiej wiary. Niektórzy paladyni nie zgadzają się na przyjęcie nowej doktryny i opuszczają swe klasztory.

Konflikty na południowych morzach (493-527)

510-512 – Elfy z Narothu najeżdżają wybrzeża Aenionu. Pojawiają się plotki o stosowaniu przez elfy z delty Indilionu tajemniczej, narkotycznej substancji, dającej im nadludzkie zdolności.

518-519 – Zakończona katastrofą próba interwencji armady cesarskiej na Wyspach Zielonych. Cesarstwo traci praktycznie całą flotę.

523 – Sumyr zaczyna otwierać się na handel z krasnoludami i miastami w Hammarze. W teokratycznym państwie ponadto zaczyna kwitnąć handel niewolnikami. Korzystający na nim hammarscy łowcy zapuszczają się nie tylko na wybrzeża Wysp Zielonych, ale też na coraz dalej na północ.

Świat obecnie (539)

527 – Konflikt morski między Hammarem a elfami z Narothu. Poważne straty flot obu państw kończą okres rajdów na wybrzeża Aenionu i byłego Kerandos.

529-532 – Spory między elektorami av Verbutt i av Gevenn o opodatkowanie elfickich szlaków pielgrzymkowych. Choć konflikt zostaje zażegnany, relacje między oboma księstwami pozostają napięte.

534-537 – Najazd Ludów Ziemi z tzw. księstwa Vendów na Demilian. Obumarcie północnych szlaków handlowych wywołuje kryzys gospodarczy w całym Cesarstwie i narastanie ruchów separatystycznych.

539 – Mamy obecnie.